Bugün belediyecilik dediğimiz iş, yol yapmakla, beton dökmekle, kaldırım dizmekle bitmiyor. Halkın halinden anlamak gerek. Karnı aç olanın, evine ekmek götüremeyenin, borcunu çeviremeyenin derdi asfalt değil; bir sıcak çorba, bir samimi el, bir umut dolu bakıştır.

Ahmet Başkan da diyor ya, ‘İnsanlar artık betonla değil, kendilerine dokunan hizmetle ilgileniyor.’

Çok doğru!

 Lakin gelin görün ki, Ortahisar Belediyesi bugün adeta iğneyle kuyu kazar hâlde. İller Bankası’ndan gelen para 46 milyon TL, ama ödenecek maaş ve ikramiye 120 milyon TL... Bu Buoldukça vahim bir durum:!

Söylemesi kolay ama idare etmesi zor bir tablo bu. Ortada bir yanlış var. Geçmişte gözü kapalı, ‘aman bizden olsun, nasıl olsa yer bulunur’ diyerek yüzlerce kişi fazladan personel alındı.

Şimdi ne oldu?

O yük çöktü belediyenin sırtına. Bu memlekette alın teriyle çalışan hiçbir emekçi kardeşimin ekmeğine göz dikilmez elbette, ama yönetenin de biraz izanı, biraz da feraseti olur. Kendi makamını korumak uğruna kurumu bataklığa sürükleyenleri de görmezden gelemeyiz.

Bugün yaşanan bu ağır tablo, siyasi hesaplarla alınmış yanlış kararların, günü kurtarmaya dönük hamlelerin bir neticesidir.

Herkes kendini bir aynaya bakıp sorgulamalı. Bu yük, sadece Ortahisar Belediyesi’nin değil; Türkiye’deki pek çok belediyenin sırtında bir kambur hâline geldi. Bu işin artık parti meselesi falan kalmadı. Burada mesele memleketin geleceği, milletin refahı, evladımızın yarınıdır.

Eğer gerçekten hizmet etmemizi istiyorsanız, ‘Hadi bakalım çalışın ama gelirin yüzde 40’ını da borçlara keseceğiz’ demekle bu iş yürümez.